Iako u Doboju nikako da osvane promjena političke partije na lokalnoj vlasti, došlo je do nekoliko promjena kursa politike (barem nominalno) kojim ide trenutno vladajući SDS (ili politička struktura koja predstavlja ostatke ostataka nekadašnjeg SDS-a u Doboju). Od komunizma, socijalizma i narodnog samoupravljana, preko patriotizma, nacionalizma, danas smo došli do proklamacija o toleranciji, suživotu, evropejstvu i probosanstvu.

Teško je vidjeti zadovoljnijeg prosječnog Srbina nego onog trenutka kada se govori o Vladimiru Vladimiroviču Putinu. Ipak, nije riječ samo o Putinu, riječ je nerazumljivoj "ljubavi” prema Rusiji i svemu ruskom. Šta je to i kakva ljubav, najbolje je opisao Dobrica Ćosić u svome romanu Deobe, gdje je sledeći monolog stavio u usta svog junaka Mladena koji napušta studije i odlazi u šumu da se bori protiv nacista:

Iako su topli turistički dani prošli, a obalu Crne Gore odavno napustila većina turista, ipak u CG je i dalje vruće. Politička scena se usijala od tenzija koje su ovih dana kulminirale fizičkim sukobom glavnice opozicije i snaga reda i mira. Za građane Bosne i Hercegovine moglo bi biti veoma interesantno, a i poučno ono što se dešava na jugoistočnim granicama naše države, s obzirom na to da nas muči sličan problem. Naime, riječ je o integraciji CG u vojno-odbrambeni sistem NATO alijanse, a koji je isprovocirao sukob glavnice opozicije koju čine Demokratski front Andrije Mandića (DF) i Socijalistička narodna partija (SNP) sa jedne strane, i vladajućeg režima koji sačinjava Demokratska partija socijalista Mila Đukanovića (DPS) i Socijaldemokratska partija Ranka Krivokapića (SDP).

Sada već bivši vladika Eparhije zvorničko-tuzlanske Vasilije Kačavenda vjerski čin vladike stekao je 1978. godine. Njegovom hirotonisanju u čin vladike protivio se tadašnji vladika Eparhije raško-prizrenske Pavle (kasniji patrijarh SPC). Zbog toga je bila osnovana jedna komisija koja je imala ispitati da li Kačavenda ispunjava sve kanonske pretpostavke da postane vladika, nalaz komisije je bio pozitivan, a njenim radom rukovodio je današnji mitropolit iz Crne Gore Amfilohije Radović.

Već godinama globalnu javnost potresaju različite afere (Bredli Menig, Edvard Snouden) o zloupotrebi položaja i prekoračenja ovlašćenja američkih agencija za prikupljanje podataka o građanima SAD. Kap koja je prelila čašu bilo je izlazak u javnost informacija da SAD veoma intezivno prisluškuju i po Evropi, od "običnih” građana, preko državnih činovinika i funkcionera, do ministara, permijera i predsjednika država – svi su na meti. Prisluškivanih je bilo i u BiH. Međutim, prisluškivanjem se na bave samo države, nego i "obični” građani...

Ako govorite o ratu u BiH od '91.-'95., tj. o Odbrambeno-otadžbinskom ratu, odnosno o agresiji na BiH, zavisno od toga da li stvar posmatrate iz srpske odnosno bošnjačke vizure, neophodno je da se dotaknete Srebrenice i onoga što se dešavalo u njoj tokom tih julskih dana 1995. godine. Nemoguće je da pišete o Srebrenici, a da niste na "našoj” ili "njihovoj” strani. Srebrenica je postala ne samo poligon za opšta politička prepucavanja tokom predizbornih i postizbornih perioda, ona je i jedna vrsta lakmus papira za ispitivanje političke korektnosti svakog pojedinca u BiH koji se odluči za javno delanje. Ako pak prođete ovaj atest, onda dobijate licencu od patriotske javnosti da ste pravi Bošnjo, odnosno Srbin – patriota.