Kada Konstantin Stanislavski objašnjava svoj sistem glume u delu pod naslovom Rad glumca na sebi[1], on govori, pre svega, o disciplinovanosti jednog duha. Ceo proces glume Stanislavski poredi sa pravilnom upotrebom elemenata u izgradnji projekta – materijal nije jedino što čini proizvod. Dobra ideja koja formira proizvod bitnija je od svega. Isto je i sa glumom. Glumac je u obavezi da, svakako, disciplinuje svoje telo i svoju svest, ali to je jedino moguće ukoliko svoju podsvest dovede do savršenstva. Sve ostalo rezultira izveštačenošću pokreta, pa tako i same uloge, koja ne može onda biti dugog veka, kao ni karijera onoga ko ulogu iznosi.