Odbornici vladajuće garniture odlučili su da bojkotuju govornicu i medije, pa se u Skupštini grada Doboja može čuti samo glas nekolicine opozicionara, koji ne bježe ni od sedme sile.

Skupštinsku većinu osim SDS-ovih čine i odbornici DNS-a, SDA, SDP-a, SBiH, NDP-a, te PDP-a, koji skupštinska zasjedanja uglavnom posmatraju, a jedina aktivnost im je podizanje kartce "za" i "protiv".

Ima li išta besmislenije u Republici Srpskoj od opozicije koja nudi ruku pomirenja vlasti, koja bježi iz skupštine, koja zuji kao muva bez glave, koja ne zna da li bi piškila ili kakila?!
Vjerovatno ima, ali ova besmislenost postaje naporna i sve više nas guši. Oduzima nam živce, stvara mučninu i ubija nadu.

Formiranje famozne „Komisije za prevazilaženje problema" između pozicije i opozicije u Republici Srpskoj još je jedan od pokazatelja koliko smo mi daleko od jednog normalnog i demokratskog društva.

Opozicija u Republici Srpskoj već nedjeljama pokušava da u prvi politički plan nametne temu kupovine poslanika u Narodnoj skupštini Republike Srpske. To u političkom smislu nije loša ideja, međutim ajde da je analiziramo sa nešto više aspekata i malo dublje nego što to čine predstavnici opozicionih partija u parlamentu Srpske.

Prije nekoliko dana, jedan moj prijatelj, novinar, u neformalnom razgovoru, postavio mi je jedno pitanje, koje je ovih post-izbornih dana praktično postalo main-stream za pitati u političkom životu Republike Srpske. Pitao me je: „Da li je narod jedina opozicija u Republici Srpskoj“?

Republika Srpska danas više nema niti jednu političku parlamentarnu stranku koja je u opoziciji. Partije iz Srpske ili su na vlasti na entitetskom nivou, ili na državnom.