“ Jovanka Stojčinović Nikolić je, prije rata, bila izvanredno dobar točilac goriva na benzinskoj pumpi broj 2, kod autobuske stanice. Bila je elegantna sa onom svojom visokom punđom, a i muški zeleni radnički kombinezon joj je izvanredno dobro stajao.
Otkad ju je posljeratni režim prekvalifikovao u pjesnikinju, objavljuje tri knjige godišnje (što svojevremeno nije uspijevao ni Ivo Andrić) i, iz mandata u mandat, režimski je predsjednik entitetskog Udruženja književnika! Ali, čak i onaj ko se amaterski bavi književnošću, može lako uočiti da je Jovankina poezija diletantska i da je sirota Jovanka, dozlaboga, netalentovana!
U njenom interesu je, stoga, da se ne blamira na ovakvim izrežiranim "književnim" promocijama i da se vrati točenju goriva... ”