“ nastavak O našem lepom selu
Okolina sela Doboj ima veoma povoljne klimatske i pedološke uslove za svestran razvoj poljoprivrede. Bogatstvo tekuće i izvorske vode uslovilo je veoma dobre prinose žitarica, povrća, voća i krmnog bilja. Žitelji sela od žitarica najviše uzgajaju kukuruz, ovas i pšenicu. Od ratarskih kultura, na prvom mjestu je šljiva koja se izvozila, ne tako davno, u Zapadnu i Srednju Evropu. Međutim, danas su pušnice, tj. sušare za sušenje šljiva I male radionice za proizvodnju sokova I domaćih sirupa skoro sve porušene ili nisu više upotrebljive zbog oronulosti, zuba vremena,ali I nebrige seljana a šljivici su mahom iskrčeni. Zbog toga što se stanovništvo sela uglavnom bavi stočarstvom i zemljoradnjom nema specifičnih zanata koji se mogu vezati za ovu malu seosku sredinu.Priroda je u ovom selu mnogo uticala na način života ljudi i na izgled njihovog najužeg životnog okruženja. Odmah po dolasku u ove krajeve ljudi su imali dosta posla da bi se tu mogli održati. Krčili su šumu, koja je tu bila da bi sagradili kuće i stvorili okućnice.. Skromnost u raznovrsnosti i veličini objekata proizilazi zbog načina privređivanja ovog planinskog sela, jer se zna da im je stočarstvo bilo glavno zanimanje, zbog čega su veći deo godine stočari provodili na pašnjacima oko sela gdje su im bile pomoćne kolibe .
Selo Doboj predstavlja živi muzej tradicionalnog života i arhitekture, do sad još nenarušenih u većoj mjeri, te je kao takva, vrlo značajna za proučavanje društvenog, istorijskog i kulturnog razvoja, kao i za podsticaj stambenoj seoskoj arhitekturi.
Selo Doboj, kao primjer, nastalo je kao rezultat prirode, klime, raspoloživog materijala, načina porodičnog života, graditeljskih tradicija i istorijskih zbivanja, predstavlja ruralno kulturno dobro od izuzetnog značaja. Razvojem seoskog turizma stanovništvo bi dobilo značajne materijalne prihode za održavanje objekata, a ni mlađe stanovništvo ne bi, u toj mjeri, odlazilo u pečalbu. Upravo bi turizam mogao afirmisati selo i učiniti ga pogodnijim za život stanovništva. Time ne bi dominantno Stanovništvo činili stariji ljudi, a mladi bi imali perspektivu i šansu da ostanu i žive na selu, i ne bi bilo potrebe da traže sreću na nekom drugom mjestu. ”