“ U civilizovanim društvima, od Antike do danas, postoje određena ponašanja, mentalna stanja i osobine ličnosti koji se naučno dijagnostifikuju kao simptomi mentalnih bolesti. Pacijenti koji drastično izraze te simptome u nivou u kome se ugrožava bezbijednost stanovništva, smještaju se, prisilno, u ustanove zatvorenog tipa, tzv. duševne bolnice, gdje se liječe psihoterapijama ili medikamentima.
Društva koja za osnovicu imaju sistem poremećenih vrijednosti (fašizam, staljinizam, totalitarizam, diktatura) nastoje da takve civilizacijske norme vulgarizuju, poremete ili potpuno ponište.
To se najčešće manifestuje tako što se mentalni bolesnici proglašavaju „narodnim vođama“, vrhunskim „patriotama“ i, kao takvi, postaju stubovi odbrane društva od „stranog zavojevača“.
Sunovrat takvih društava ide od vrha do dna društvene ljestvice. Sve ono što bi trebalo da bude talog za odbacivanje, ideolozi takvih društava koriste kao silu za ostvarivanje sopstvenih patoloških „umotvorina“ s ciljem potpunog uništenja dobra, poštenja, rada i truda (ubice, ratni zločinci, kriminalci, mafijaši, sitni i krupni lopovi, prevaranti, korupcionaši, divlja rulja anarhično organizovana na ulicama i spremna da sruši i posljednji pedalj civilizacije)... ”